ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΛΙΔΑΚΗΣ: "Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΡΟΦΙΓΓΑ ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ"

Της Μαίρης Κάντα

Ο Δημήτρης Κολιδάκης, συγγραφέας των βιβλίων «Η λάμψη μίας αλλιώτικης ζωής» και «Ο ψίθυρος είναι ένα ατέλειωτο μυστικό» σχολιάζει τόσο την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας όσο και το θέμα με την προφυλάκιση του Εφραίμ. Επίσης, αναφέρεται και στο δεύτερο βιβλίο του, τονίζοντας πως ο «ψίθυρος είναι ένας δυνατός τρόπος έκφρασης για τους πάντες και τα πάντα».
Πώς βλέπει την σημερινή κατάσταση της χώρας ένας συγγραφέας;
Ανθρώπινα, πραγματικά και θλιμμένα. Το πρώτο γιατί βιώνει την καθημερινότητα ανάμεσα σε συνανθρώπους, το δεύτερο γιατί είναι μία υπεύθυνη οντότητα, είναι παρών και γνωρίζει να διαβάζει πίσω από καταστάσεις και λέξεις και το τρίτο γιατί το διακατέχει το συναίσθημα.

Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα; Τι πιστεύετε;
Ασφαλώς και υπάρχει. Αρκεί οι «διοικούντες» να κάνουν σωστή διαχείριση του υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού και των όποιων Εθνικών περιουσιακών παγίων μας έχουν απομείνει και να στραφούν το συντομότερο στη ανάπτυξη του τόπου.

Θέμα του μήνα αποτελεί η προφυλάκιση του Εφραίμ για το σκάνδαλο στο Βατοπαίδι. Ποια είναι η άποψη σας; Ο ηγούμενος Εφραίμ είναι ταγμένος στη εκκλησία και έχει το σχήμα. Η εκκλησία που του το έχει δώσει έχει και την ευθύνη να ερευνήσει και να αποκαλύψει τα αληθινά τεκταινόμενα. Η εμπλοκή πολιτικών σε αυτή την υπόθεση, βάζει και την Δικαιοσύνη να παρέμβει αυτοδίκαια. Αυτοί ας συνεργαστούν και ας κρίνουν.

«Ο ψίθυρος είναι ένα ατέλειωτο μυστικό» είναι το δεύτερο σας βιβλίο. Μιλήστε μας γι αυτό. 
«Ο ψίθυρος» είναι ένα περιγραφικό βιβλίο καταστάσεων που όλοι βιώνουμε στη προσωπική μας ζωή, στη εργασία, στη καθημερινότητά μας. Είναι άμεσο ως προς την συγγραφική του έκφραση και τον όρο «Οικογενειακή λογοτεχνία» και προσωποκεντρικό σε κάθε κεφάλαιό του αφού περιγράφει χαρακτήρες.

Πώς νοιώσατε την πρώτη φορά που είδατε δικό σας βιβλίο στη βιτρίνα;
Ήταν σαν να αντίκρισα την ψυχή μου, σαν να την άφησα έκθετη. Φόβος και ικανοποίηση συγχρόνως. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα.

Φτάνοντας στο τέλος μίας ιστορίας πώς νοιώθετε;
Κουρασμένος και εξουθενωμένος από την δημιουργία αλλά και από το βίωμα μίας «δεύτερης» ζωής.

Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;
Ένα χαμόγελο, ο ήλιος που μεσουρανεί, το σύννεφο που κρύβει την μαγεία του φεγγαριού, ο τσακωμός δύο ανθρώπων, η ελπίδα γι΄αυτό που τόσο δυνατά θέλει κάποιος μικρός ή μεγάλος.

Κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας; Τι πιστεύετε;
Γεννιέται ως προς το συναίσθημα. Γίνεται ως προς την σπουδή της γλώσσας, των εμπειριών της ζωής του και της παρακίνησης των διαφόρων εξωτερικών παραγόντων που επηρεάζουν το περιβάλλον της διαβίωσης.

Ο μεγαλύτερος σας φόβος;
Να παγώσει το χαμόγελο και να χαθεί η ελπίδα.

Ποια είναι η σχέση σας με το χρήμα;

Με εξυπηρετεί όπως οφείλει να κάνει. Ας συνεχίσει λοιπόν…!

Τέλος, ποιος είναι ο επόμενος σας στόχος;
Η έκδοση μίας συλλογής διηγημάτων είναι ο επόμενος στόχος μου και που ήδη σαν γραφή έχει προχωρήσει αρκετά.